Change always start with choice

Ik neeem je even mee waar het allemaal begon. Nee, niet mijn geboorte maar wel mijn grootste dieptepunt

In 2004 studeerde ik af als onderwijzeres en stortte ik me vol enthousiasme op de arbeidsmarkt. Dag na dag, jaar na jaar gaf ik het beste van mezelf, vol overgave.

Na enkele jaren leek die droomjob toch niet meer zo evident. Ik had moeite met al het papierwerk die ik naast het lesgeven nog moest doen, avond en weekendwerk en raakte meer en meer overprikkeld. Alles leek veel zwaarder te gaan, ik sleepte me uit mijn bed en toen ik na school thuis kwam belande ik in de zetel om te recupereren.

Wat was er aan de hand? Ik die zo graag voor een klas stond, nu kostte het me zoveel moeite...Was het de drukte, of de grote klasgroepen? Wou ik het te perfect doen, het vele papierwerk? Ik wist in ieder geval dat het niet klopte om mij op jonge leeftijd al zo uitgeblust te voelen. Ik was altijd moe, had maagpijn, rugpijn, lage bloeddruk enz. De vreugde verdween langzamerhand en ik functioneerde op automatische piloot. De fysieke klachten werden erger zonder dat er een medische verklaring voor was.

Dit kon toch niet de bedoeling zijn? Ook op privé vlak kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Ik ervaarde nog weinig, vreugde, vrijheid en voldoening in mij leven. Ook al had ik ogenschijnlijk' alles' om gelukkig te zijn, ik was het verre van.

Ik voede me een vogel in een gouden kooitje. En dat is ook de reden waarom ik geen hulp durfde vragen. Bang voor oordeel. Waar had ik nu eigenlijk over te klagen. Bang voor afwijzingen en onbegrip.

Maar ik wist wel dat ik niet verder kon zo en dacht: ofwel stap ik er uit ofwel ga ik NU kiezen voor iets anders. Alles in mij schreeuwde om aandacht, om gezien te worden. Wat ik jaren en jaren negeerde was nu zo luid aan het schreeuwen dat ik het niet langer kon negeren. Het was tijd om de oogkleppen af te doen. Te stoppen met hopen dat het ook wel vanzelf zou beter worden.

Heel impulsief en zonder enig plan besloot ik het schooljaar uit te doen en een jaar werkonderbreking te gaan nemen.

Ik verkocht mijn hele inboedel en boekte mezelf een vliegtuigticket.

Ik reisde rond in Bali en Australië en had de tijd van mijn leven. Maar toen kwam de dag dat ik terugkeerde naar België en ik eigenlijk totaal geen idee had wat ik nu moest doen. Alles waar je van wegvlucht verdwijnt namelijk niet; het blijft gewoon lekker op je wachten.